Monique Nefs: “In 2020 gooi ik het over een andere boeg"

Monique Nefs: “In 2020 gooi ik het over een andere boeg”

Geplaatst 18 december 2019

HET WERKVUUR VAN…MONIQUE NEFS

De lat hoog leggen en altijd maar willen voldoen aan de verwachtingen van anderen. Herken je dit? Monique Nefs wil het niet langer. Ze hervond onlangs het werkvuur door een radicaal besluit. Ze begint het nieuwe decennium met een carrièreswitch. De arbeidsmiddelaar keert terug naar haar roots…..

WELKE (WERK-)MOMENTEN GAVEN JOU RECENT ENERGIE?

“Ik krijg veel energie van andere mensen. In de arbeidsbemiddeling ben je elke dag bezig voor anderen, om de juiste match te maken voor opdrachtgever en kandidaat. Als ik kandidaten later daadwerkelijk aan het werk zie bij een opdrachtgever, dan ga ik automatisch zelf ook stralen. Fascinerend hoe dat werkt. Ik heb bovendien gemerkt dat een klein gebaar, een welgemeend compliment dat ik iemand geef, veel impact kan hebben op een werknemer en zijn omgeving. Het is zó’n kleine moeite en het geeft zowel de ontvanger als de gever positieve energie.

Recent heb ik mezelf deze vraag ook vaak gesteld: van welke werkmomenten krijg ik nu echt energie? Mijn loopbaan zag er namelijk iets anders uit dan verwacht en ik was toe aan iets nieuws. Ik weet van mezelf dat ik geen carrièretijger ben maar wel een mensenmens. Ik ben teruggegaan in mijn geheugen naar de momenten die me enorm veel energie gaven. Dat bracht me tijdens het lezen van het boek Werkvuur in gedachten allereerst weer terug naar mijn jeugd. Mijn opa was namelijk smid. En dat leverde me een inspirerend beeld op voor de toekomst: plannen smeden zit in mijn DNA! Daarom gooi ik het in 2020 over een andere boeg en ga ik zelf aan het roer staan. Ik ga mijn opa opvolgen en de familietraditie voortzetten. Met mijn onderneming De Conceptsmederij ga ik het vuur uit mijn sloffen dansen om het werkvuur van mensen weer aan te wakkeren.”

“Plannen smeden zit in mijn DNA”

DE TOEKOMST VAN WERK: WAT ZIJN DE BELANGRIJKSTE TRENDS VOLGENS JOU?

“De technische ontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op. Robotisering en digitalisering zijn niet meer weg te denken binnen alle branches en in alle werkprocessen, van onderwijs tot zorg, van schoonmaak tot techniek. Dat ik juich ik toe, want het kan bepaalde zware werkzaamheden verlichten en administratieve processen vereenvoudigen. Maar laten we niet vergeten dat organisaties geen bestaansrecht hebben zonder betrokken en bevlogen medewerkers. Ik ben ervan overtuigd dat organisaties veel meer bestuurd zullen worden vanuit energie. Dat begint ermee om de energie van medewerkers in kaart te brengen en vervolgens ook te monitoren wat ze met die energie doen. Om bij te blijven in een snel veranderende wereld heb je al bakken energie nodig.

Uit eigen ervaring weet ik dat de comfortzone veilig voelt, maar beslist geen optimale voldoening geeft. Je voelt diep van binnen echt wel dat er meer in zit maar je heb gewoon net niet genoeg energie om er iets aan te doen. In mijn geval betekende het dat ik huilend aan de ontbijttafel zat en met buikpijn naar mijn werk ging. Dan dooft het werkvuur in no time. Sterker nog, ik werd na het lezen van het boek Werkvuur geconfronteerd met mijn eigen (wan-)gedrag, waarvoor ik zelf de volledige verantwoordelijkheid droeg. Reflectie en zelfkennis zijn van cruciaal belang op zo’n moment om ervoor te waken dat je niet in de hyperzone belandt, maar juist stappen zet in de richting van de zinzone.

“Huilend aan de ontbijttafel en met buikpijn naar het werk”

Medewerkers zijn snel geneigd om de oorzaak van hun onvrede of gebrek aan werkplezier buiten zichzelf te zoeken. Ik zie het dan ook als een gezamenlijke taak om vanuit de organisatie én de werknemer te kijken welke rol het beste past bij de persoon in kwestie. Durf je allebei kwetsbaar op te stellen door helder te krijgen wat iemand nodig heeft en welke passen je daarvoor moet zetten, zonder steeds op elkaars tenen te trappen: “It takes two to tango!” Net als bij dansen is het de kunst om vanuit leiderschap de medewerkers een richting te bieden binnen de organisatie. Dat vraagt om persoonlijk maatwerk, daar zijn geen standaard werkinstructies voor. Het is en blijft Human Being Management in plaats van Human Resource. Met de nieuwe generaties van toekomstige werknemers liggen er nog veel mooie uitdagingen voor werkgevers om naar de mens achter hun werknemers te kijken. Voldoende zingeving in het werk komt steeds hoger op de wensenlijst van werknemers te staan, zelfs boven een ruim salaris elke maand op de bankrekening.”

“Human Being Management in plaats van Human Resource Management”

KUN JE ONS EEN INSPIREREND VOORBEELD NOEMEN VAN EEN ORGANISATIE DIE VOLGENS JOU EEN POSITIEVE UITZONDERING IS?

“Rebottled in Utrecht is zo’n inspirerend voorbeeld. Zij ‘upcyclen’ wijnflessen tot mooie drinkglazen. Circulair en ook maatschappelijk betrokken, doordat zij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een arbeidsplaats bieden en weer een kans geven een bijdrage te mogen leveren aan een duurzame maatschappij. Diepe buiging voor Jermain van der Graaf, de oprichter van Rebottled, die op jonge leeftijd al zo’n mooie missie waar maakt.”

BESCHRIJF EENS DE TOEKOMST WAARIN JE WILT WERKEN & LEVEN

“Ik ben ervan overtuigd dat autonomie en het delen van kennis steeds belangrijker wordt voor medewerkers. Top-down denken en doen is van de vorige eeuw en gaat niet meer werken anno 2020 en in de toekomst. Creëer (combi)functies waarin medewerkers alle talenten die ze in zich hebben kunnen inzetten, pas dan staan mensen in hun kracht en gaan ze schitteren.

Wat betreft schitteren hoop ik dat we in het onderwijs ook inspelen op nieuwe fenomenen als social media. Social media zoals we die nu kennen zorgen voor een scheef beeld bij kinderen. Het lijkt alsof anderen succes hebben en het maakt je onnodig jaloers. Het is belangrijk om te benadrukken dat we allemaal een talent in ons hebben, ongeacht afkomst en opleiding. En dat je zelf de sleutel in handen hebt als je werkt vanuit energie. Een leven lang leren is niet meer dan logisch. Zelf start ik in 2020 met mijn eigen onderneming, dat wordt vallen en opstaan. Ik kijk ernaar uit, ook al zal het opstaan na mijn 50^ste niet meer zo soepel gaan….

Bestel het boek Werkvuur!

Lees in deze serie ook de interviews met: