Stipjes (column van Pierre Pieterse)

Zet niet langer een stip op de horizon maar haal de horizon naar je toe. Zo mag je het vlammende betoog van ex-consultants Hans van der Loo en Patrick Davidson in hun boek Werkvuur wel samenvatten. Al zeggen zij het natuurlijk heel anders. Op de bijvoorbeeld heel prangende vraag of de overal opduikende ‘Chief Happiness Officers’ heeft geholpen, of al die aandacht voor duurzame inzetbaarheid, voor vitaliteit op de werkvloer, voor mindful kauwen op een rozijn iets heeft bijgedragen, zegt Hans van der Loo: ‘Al die blijmoedigheid op congressen en seminars over vitaliteit, werkgeluk en employee journeys, het klinkt allemaal prachtig maar ik vind het voor een groot deel gebakken lucht.’

Volgens Davidson is het allemaal goed bedoeld, maar de achterliggende uitgangspunten zijn achterhaald. Al die prachtige integrale plannen die organisatie breed worden uitgerold, het werkt gewoon niet meer. ‘Het Nieuwe Werken, ooit bedoeld om medewerkers in staat te stellen om op een meer eigentijdse wijze aan het werk te gaan, is stukgelopen op de bezuinigingsdrang van facilitair managers. Onze gangbare manier van werken werkt niet meer, werk is dringend aan een upgrade toe.’

Wat die upgrade precies inhoudt, moet u zelf hier hier hier hier maar even lezen. (Spoiler alert: zelf de regie nemen.) In elk geval komt er een hoop tijd vrij wanneer organisaties zich niet meer hoeven bezig te houden met wat dus toch ‘adviesspeeltjes’ blijken te zijn. Eindelijk tijd voor zaken die echt belangrijk zijn, zaken die elke onderneming echt raken.

Bijvoorbeeld de onvermijdelijke economische neergang van Europa en de VS ten faveure van China. En dat op het terrein van de technologie van de toekomst, zo lezen we in AI Superpowers van Kai-Fu Lee lezen. Volgens Lee ontwikkelt China zich in hoog tempo tot een wereldspeler op het gebied van artificiële intelligentie. Het land beschikt zowel over een leger aan competente AI-wetenschappers, massa’s hongerige ondernemers, oceanen aan data, en een stimulerende overheid. Al deze bouwstenen zijn essentieel voor het bouwen van neurale netwerken, de vorm van kunstmatige intelligentie die het AI-veld in een stroomversnelling heeft gebracht. Het land profiteert daarnaast van een ondernemingsklimaat waarin het kopiëren van elkaars producten gewoon kan. Chinese bedrijven zijn daarom gedwongen om te blijven innoveren. En waar Amerikaanse internetondernemers zich doorgaans op één product richten, hebben Chinese dotcoms zich ontwikkeld tot een digitaal Zwitsers zakmes dat in alle aspecten van iemands online en offline leven doordringt (denk maar even aan het systeem van sociaal krediet). Tot slot wordt de Chinese AI-wereld gesteund door een overheid die miljarden investeert. En dat met de blik op de lange termijn.

Of de enorme invloed die (social) media berichten kunnen hebben. Als onderdeel van wat tegenwoordig een ‘narratief’ wordt genoemd. Een goed geplaatst tendentieus bericht en de koersen kelderen, net zoals een juiste positieve kwinkslag de verkopen kan doen stijgen. Dat was vroeger zo, maar tegenwoordig vormt ieder gilletje dat de social media bereikt een potentieel gevaar. Een verkeerd misplaatst grapje, en de wereld valt over je heen. En stilzitten helpt dan niet. In Narrative Economics tilt Robert Shiller de wereld van het kleine verhaal naar metaniveau om op die manier de aanjagers van bubbels, recessies (er blijkt een duidelijke correlatie te zijn tussen het aantal keren dat de pers het woord ‘crash’ gebruikte en de diepte van de crash van 1929!) en zelfs oorlogen bloot te leggen. Of het wel en wee van de bitcoin (lucht, alleen maar lucht). Ook niet onbelangrijk.

Geen stipjes dus maar regie, en de horizon komt vanzelf naar je toe.

Over de auteur

Pierre Pieterse is hoofdredacteur van Management Boek Magazine.

Zijn blogs zijn te lezen via deze link.