Het werkvuur van…Emilie Scholtens: “Als je niet kiest, dan raakt de batterij op” (Zelfdiscipline in de praktijk)
Het werkvuur van…Emilie Scholtens
Emilie Scholtens besloot eerder dit jaar haar baan op te zeggen en als zelfstandig trainer en coach verder te gaan. Ze hikte lang tegen deze lastige beslissing aan maar eenmaal genomen had het meteen effect. Emilie bewoog in korte tijd door de verschillende energiezones en vond gelijk weer energie. Een openhartig gesprek aan de hand van zes vragen.
Je besloot om je baan op te zeggen, waarom?
ES: “Ik heb altijd heel mooi werk gehad bij het CAK, met het geluk van goede managers waardoor ik me steeds verder kon ontwikkelen. Daarnaast is werken voor een uitvoeringsinstantie prettig, omdat dit garant staat voor veel wijzigingen, inhoudelijk maar ook vaak organisatorisch. Hoewel ik iedere keer de kans kreeg om door te groeien in functies en ook soms in projecten rijksbreed aan de slag kon, merkte ik in 2016 dat ik behoefte kreeg aan de uitdaging van een nieuwe dynamiek.
Terwijl ik om me heen aan het kijken was vroeg de HR-manager of ik nog een jaar wilde blijven, omdat er veel cruciale zaken waren waar ze mijn ervaring en expertise goed voor kon gebruiken, zoals de samenwerking na een fusie, een reorganisatie van de HR afdeling en de introductie van een leiderschapsprogramma. Ik heb toen goed nagedacht over wat ik precies wilde. Mijn eerdere plan was om als HRD-manager bij een andere organisatie te gaan werken voor 2 á 3 jaar en daarna een eigen bedrijf op te richten. Ik had tegelijkertijd ook een enorm loyaliteitsgevoel naar mijn huidige werkgever. Uiteindelijk bedacht ik dat ook op dat moment voorzichtig een eigen bedrijf kon starten en dit dan onder de veiligheid van financiële zekerheid kon uitbouwen. Dus dit heb ik besproken en zo gezegd, zo gedaan. In 2017 kreeg ik 1 dag in de week om aan mijn bedrijf, Pageturners, te bouwen en ik zou nog een jaar blijven.”
En toen?
“Maar ja, een uitvoeringsorganisatie is nooit saai en reorganisaties hebben de neiging om uit te lopen en er veranderde een heleboel bij het CAK en de quote: ‘All change is hard at first, messy in the middle and gorgeous at the end‘, bleek erg waar. Mijn vrienden en collega’s hoorde mij iedere keer mijn vertrekdatum uitstellen en van binnen kwam ik steeds meer in conflict. Mijn hart en mijn verlangen lag inmiddels vol bij mijn eigen bedrij, maar ik voelde me buitenproportioneel verantwoordelijk voor de mensen bij het CAK. En als je niet kiest en nooit voor minder dan het beste wil gaan, dan raakt uiteindelijk ook je reserve batterij op en word je gedwongen te stoppen. Dat was in maart dit jaar, ik was leeg en moest mezelf eerlijk in de spiegel aankijken.
“Als je niet kiest dan raakt de batterij op”
Ik moest wat anders gaan doen, eigenlijk moest ik gewoon lef tonen en kiezen. Dus dat deed ik. Superspannend. Te beginnen met het gesprek met de HR-manager waarin ik duidelijk uitsprak dat dat ik weg wilde, ondanks het feit dat zij me graag nog binnen wilde houden. Spannend, omdat mijn partner ook zelfstandig professional is en we de zekerheid van een maandelijks goedgevulde bankrekening opgaven. Spannend, want wat als het me niet zou lukken?
De tijd van ‘edgen’ (op het randje staan en twijfelen of je wel of niet springt) was echter voorbij. Ik sprong! 30 mei nam ik afscheid van mijn vaste baan en mijn collega’s en ik vond gelijk weer energie. Eerst een beetje en hoe beter ik bleef kiezen voor waar ik in geloof en wie ik ben, hoe meer energie terugkwam.
“Ik nam afscheid van mijn vaste baan en vond gelijk weer energie”
Kun je dat verklaren?
ES: Ja daar heb ik regelmatig over nagedacht. Het maken van een keuze, vol overtuiging maar wel met alle spanning die ik net beschreef, voelde als een bevrijding. Ik kon me weer richten op wat ik echt belangrijk vond. Zo was ik begin dit jaar gestart ben met een onderzoek naar zelfdiscipline. De aanleiding was dat ik daar zelf nooit zo goed in was. Tenminste, ik kon nogal uitblinken in uitstelgedrag en was een fameuze last minute werker.
Zelfdiscipline zie ik als het vermogen jezelf op koers te houden richting je doelen. Als je niet echt doelen najaagt, dus zonder excuses of reserves, dan heb je geen noodzaak voor zelfdiscipline. Met mijn beslissing om op eigen benen te staan was er ineens noodzaak en lukte het me ook met behulp van een heleboel wetenschappelijke inzichten om dit aan te leren. Nu deel ik mijn bevindingen over het belang van en de weg naar energie door zelfdiscipline, flow creëren en succesvol doelen halen, met anderen via trainingen, coaching en m’n podcast Project Zelfdiscipline. In energietermen ging ik van de comfortzone (werk op routine doen, naar tevredenheid van de omgeving), via de hyperzone (twijfels of ik er wel goed aan had gedaan om mijn baan op te zeggen en tegelijkertijd keihard werken) naar de zinzone waar ik zowel leer, experimenteer als ook realiseer.”
“Ik ging van de comfortzone via de hyperzone naar de zinzone”
Welke (werk-)momenten gaven jou recent energie?
ES: “Een overtuiging die ik los kon laten vrij recent. In mijn onderzoek naar zelfdiscipline las ik iets in het boek Succeed van Heidi Grant. Dat kwam enorm bij mij binnen. Ik kon vroeger makkelijk leren, dus lange tijd gingen enorm veel dingen mij makkelijk af. Echter, alles wat me niet direct goed afging liet ik links liggen, want dat kon ik kennelijk niet. Van binnen werd ik daar heel onzeker van, wat ik verbloemde door te zeggen dat ik datgene gewoon stom vond en niet meer wilde doen. In dit boek kreeg dat fenomeen een naam: de inverse effort rule (omgekeerde inspanningsregel): als je hard moet werken voor iets, dan ben je er niet goed in. Deze overtuiging hebben kennelijk een heleboel mensen, vooral degenen die veel dingen makkelijk aanleren en complimenten krijgen over hoe slim ze zijn. Het is alleen een overtuiging die niet waar is, het is klinkklare onzin.
“De inverse effort rule is echt onzin”
Je intelligentie wordt niet bepaald door iets direct beheersen. Sterker nog, wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat je je intelligentie gewoon nog verder kunt ontwikkelen, juist door ervaring/oefening op te doen.
Dit kwam enorm bij me binnen. Ik voelde natuurlijk verdriet om hoe onnodig moeilijk ik het mezelf heb gemaakt, maar dat werd al snel gevolgd door een optimisme en energie zoals ik niet eerder gekend heb. Ineens was alles mogelijk, zonder negatieve stemmetjes in m’n hoofd. Ik heb dezelfde dag nog een wiskunde B boek besteld vol met oefeningen en ben nu ieder weekend een beetje wiskunde aan het doen. Het gaat me stiekem nog eens heel makkelijk af ook. Had ik dat vroeger maar geweten.”
De toekomst van werk: wat zijn de belangrijkste trends volgens jou?
ES: “Met een nieuwe zelfbewustere generatie, een steeds hoger aantal mensen dat uitvalt met burn-out verschijnselen en een wereld die in exponentieel tempo verandert, zie ik dat er steeds meer nadruk komt op autonomie, werken vanuit purpose en wendbaar werken. Ik voorspel ook dat powernapping op het werk steeds populairder gaat worden. Waar dat eerder succesvol werd ingezet bij belastende beroepen zoals dat van artsen in ziekenhuizen, lijkt het nu een tool te zijn die goed past bij bewust met je energie omgaan op het werk.”
“Ik voorspel dat powernapping op het werk populairder wordt”
Welke beelden heb jij bij de toekomst van werk? En wat spreekt jou het meeste aan in de toekomst van werk?
ES: “Ik verwacht dat naarmate wij kunstmatige intelligentie echt weten in te zetten de unieke menselijke factor juist steeds belangrijker wordt. Dat samenwerking een grotere waarde krijgt en dat we steeds meer hackathon-achtige werkwijzen gaan zien, met minder managers die baasje spelen. Wat mij het meest daarin aanspreekt is dat dit ook meer ruimte voor de uniekheid en de talenten van het individu kan geven. Zodat ieder de kans krijgt om vol tot zijn waarde te komen, zonder afhankelijk te zijn van de pech van een slechte of het geluk van een goede manager boven je.”
Wat kan de lezer kan doen om werk van zijn/haar toekomst te maken?
ES :“Dan richt ik me op het ontwikkelen van zelfdiscipline, een belangrijke energiebron, zowel op het werk als privé. Allereerst: beperk je doelen (kies er 1, tot maximaal 3) en skip alles waar je niet echt blij van wordt. Die gaan je namelijk toch niet lukken. En mocht je de uitzondering zijn, die dat wel lukt, je wordt er niet gelukkig van. Ten tweede leer jezelf discipline aan. Het is het enige dat je op koers kan houden richting je doelen. Maar ook wat voorkomt dat je mee wordt gezogen in de hectiek van onze steeds sneller veranderende wereld en eraan onderdoor gaat. Voor mijzelf betekent het bijvoorbeeld dat ik enkele routines heb ingebouwd. Daardoor weet ik zeker dat ik aan het doen ben wat ik van plan was. En dus mijn aandacht niet laat kapen door mijn omgeving.”
VERDER LEZEN OVER ZELFDISCIPLINE?
Een blog waarin je leest wat de drie pijlers van zelfdiscipline zijn.
Nog veel meer blogs, boekbesprekingen en tips.
